İdare edemem anne !

Hiç esmeyen bir evde ağustos sıcağını yaşamak kadar zoru yoktur sanırdım hep. Dışarı çıkana kadar..


Biz insanlar hep en kötüsünün bizim başımıza geldiğini düşünürüz. ''Ben bugün neden et yiyemiyorum ? bundan daha kötü ne olabilir !? ''


Yaşadıklarımız yeterince kötü değil diye mi böyle olur. Şikayet etmeye halimiz olduğundan mıdır bu hallerimiz?
Bir sokak çocuğunun gözüyle baksak hayata iki dakika için , şükretmeye başlar mıyız dersin?


Deneyelim..